..:: Medical Network ::..

Kuru göz hastalığı, oküler rahatsızlık, görme bozukluğu ve stabil olmayan gözyaşı ile karakterize, gözyaşı ve oküler yüzeyin çok etkenli bir hastalığıdır. Güvenilir bir prevalans elde etmek için standart ve doğrulanmış bir tanı aracı ve tanı kriteri bulunmamasına rağmen, yapılan epidemiyolojik çalışmalar kuru göz hastalığı prevalansının %5-50 arasında olduğunu belgelemiştir. Meta-analiz sonuçları kuru göz hastalığı prevalansının yaşla birlikte arttığını doğrulamaktadır. Aradaki fark sadece yaşla birlikte anlamlı bir hale gelse de, kadınlar erkeklerden daha yüksek bir kuru göz hastalığı prevalansına sahiptir. Asya etnik kökeni de kuru göz hastalığı için bir diğer önemli risk faktörüdür. Kuru göz hastalığının etyolojisi ve patogenezi büyük ölçüde bilinmemektedir. Bununla birlikte, sayısız çalışma gerek aköz eksiklik gerekse artmış buharlaşmayla gelişen hiperozmolaritenin kuru göz hastalığının patogenezinde merkezi mekanizma olduğunu ortaya koymaktadır. Hiperozmolarite direkt olarak veya inflamasyonu indükleyerek hem epitelyal hem de goblet hücrelerinin kaybına neden olmaktadır. Sonuç olarak, hiperozmolarite, inflamasyon ve oküler yüzey hasarı arasında oluşan bir kısır döngü; hastalığın daha da ilerlemesine yol açmaktadır. Bu nedenle, bu kısır döngüyü kırmak için orta-şiddetli kuru göz hastalarında zaman kaybetmeden anti-inflamatuvar tedavi başlanmalıdır.

Dry eye disease is a multifactorial disease of the tears and the ocular surface that results in ocular discomfort, visual disturbance, and tear film instability. Even though no standardized, verified diagnostic tool and criteria exist to obtain a reliable prevalence, epidemiological studies have documented that the prevalence of dry eye disease ranged from 5 to 50%. The metaanalysis confirmed that the prevalence increases with age. Women have a higher prevalence of dry eye disease than men, although differences become significant only with age. Asian ethnicity was found to be a mostly consistent risk factor for dry eye disease. The etiology and pathogenesis of dry eye disease remain largely unclear. However, numerous studies have shown that hyperosmolarity results from either aqueous deficiency and/or increased evaporation is the central mechanism of dry eye disease. Hyperosmolarity either directly or by inducing inflammation, causes a loss of both epithelial and goblet cells. As a result, a vicious circle between hyperosmolarity, inflammation and ocular surface damage leads to progression of disease. So, antiinflammatory treatment is required in patients with moderate to severe dry eye disease to break this vicious circle.