Diyabetik Retinopatili Hastalarda Panretinal Fotokoagülasyonun Peripapiller Sinir Lifi Tabakasına Etkisi
Handan BARDAK, Murat GÜNAY, Yavuz BARDAK
ÖZET
Amaç: Panretinal argon lazer fotokoagülasyonun diyabetik retinopatili hastalarda peripapiller retina sinir lifi tabakası kalınlığına etkisini araştırmak.
Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Panretinal argon laser fotokoagülasyon yapılan diyabetik retinopatili hastalar dahil edildi. Hastaların tam oküler muayeneleri yapıldı, düzeltilmiş görme keskinlikleri ve peripapiller retina sinir lifi tabakası kalınlıkları ölçüldü. Peripapiller retina sinir lifi tabakası kalınlığı ölçümleri için “spectral domain” optik koherans tomografi cihazı kullanıldı. Panretinal argon lazer fotokoagülasyon öncesi, Panretinal argon laser fotokoagülasyondan 3 ay, 6 ay, 12 ay sonraki retina sinir lifi tabakası ve düzeltilmiş görme keskinliği değerlendirildi.
Bulgular: Çalışmaya toplam 18 diyabetik hastanın [kadın/erkek: 10/8, yaş 60,22±5,196 yıl (ortalama ± standart sapma) (en küçük - en büyük:51-68 yıl)] 18 gözü dahil edildi. Hastaların panretinal argon laser fotokoagülasyon öncesi ve panretinal argon laser fotokoagülasyondan 3 ay, 6 ay, 12 ay sonraki düzeltilmiş görme keskinliği değerleri sırasıyla 0,52±0,22 log MAR, 0,58±0,22 log MAR, 0,43±0,20 log MAR, 0,40±0,21 log MAR; ortalama peripapiller retina sinir lifi tabakası kalınlığı değerleri sırasıyla 101,27±2,16 μm, 103,94±2,12 μm, 98,88±1,84μm, 98,16±1,91 μm idi. Hastaların Panretinal argon laser fotokoagülasyon öncesine göre panretinal argon laser fotokoagülasyondan 3 ay, 6 ay ve 12 ay sonraki düzeltilmiş görme keskinliği ve ortalama peripapiller retina sinir lifi tabakası kalınlığı değerleri arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı değildi (p>0,05).
Sonuç: Panretinal argon laser fotokoagülasyon yapılan diyabetik retinopatili hastalarda, panretinal argon laser fotokoagülasyondan 3 ay sonra tespit edilen peripapiller retina sinir lifi tabakası kalınlığındaki artma aksonal ödeme ve Panretinal argon laser fotokoagülasyondan 6 ay ve 12 ay sonra tespit edilen peripapiller retina sinir lifi tabakası kalınlığındaki azalma aksonal hücre kaybına bağlı olabilir. Fakat peripapiller retina sinir lifi tabakası kalınlığındaki bu değişiklikler anlamlı değildi.
Anahtar Kelimeler: Diyabetik retinopati, Optik koherans tomografi, Panretinal fotokoagülasyon, Retina sinir lifi tabakası
The Effect of Panretinal Laser Photocoagulation on Peripapillary Retinal Nerve Fiber Layer in Patients with Diabetic Retinopathy
ABSTRACT
Objective: To investigate the effect of panretinal argon laser photocoagulation on peripapillary retinal nerve fiber layer thickness in patients with diabetic retinopathy.
Material and Method: Patients having panretinal argon laser photocoagulation due to diabetic retinopathy were included in this study. Ophthalmologic examinations of patients were performed; corrected visual acuity and peripapillary retinal nerve fiber layer thickness of patients were measured. “Spectral-domain” optical coherence tomography was used to measure the peripapillary retinal nerve fiber layer thickness. At baseline and three, six and twelve months after panretinal argon laser photocoagulation; the values of retinal nerve fiber layer thickness and corrected visual acuity were evaluated.
Results: Eighteen eyes of eighteen diabetic patients [(female/male: 10/8, manage 60.22+5.196 years) (mean± standard deviation) (minmax:51-68 years)] were included to this study. At the baseline and 3, 6 and 12 months after panretinal argon laser photocoagulation; the values of corrected visual acuity were 0.52±0.22 log MAR, 0.58±0.22 log MAR, 0.43±0.20 log MAR, 0.40±0.21 log MAR respectively, average peripapillary retinal nerve fiber layer thickness values were 101.27±2.16 μm, 103.94±2.12 μm, 98.88±1.84μm, 98.16±1.91 μm respectively. No statistically significant changes were observed for the values of corrected visual acuity and average peripapillary retinal nerve fiber layer thickness at 3, 6 and 12 months after panretinal argon laser photocoagulation with respect to baseline (p>0.05).
Conclusion: In patients with diabetic retinopathy having panretinal argon laser photocoagulation, peripapillary retinal nerve fiber layer thickness increase may be related to axonal edema at three months after panretinal argon laser photocoagulation and peripapillary retinal nerve fiber layer thickness decrease may be related to loss of axonal cells at six and twelve months after panretinal argon laser photocoagulation. But the changes in peripapillary retinal nerve fiber layer thickness were not significant.
Keywords: Diabetic retinopathy, Optical coherence tomography, Panretinal photocoagulation, Retinal nerve fiber layer
